«لئوناردو ویلهلم دی کاپریو» روز 11 نوامبر 1974 در شهر هالیوود در ایالت کالیفرنیا متولد شد.
پدرش «جورج دی کاپریو» نویسنده کتاب های طنز بود و نام او توسط مادرش و به خاطر نام «لئوناردو داوینچی» بر او گذاشته شد.

د.

مادر و پدر «دی كاپریو» هنگامی که وی تنها یک سال داشت از یکدیگر جدا شدند و او همراه مادرش در محله فقیرنشینی که به زاغه های هالیوود معروف بود، زندگی کرد و بزرگ شد.
«دی كاپریو» بازیگری را در پنج سالگی با بازی در مجموعه تلویزیونی «رامپر روم» آغاز کرد، اما به علت رفتارش از پروژه اخراج شد و پس از آن تصمیم گرفت تا تحصیلات اش را به طور جدی آغاز کند.

در ابتدای دوران بازیگری مدیر برنامه هایش به او توصیه كرد که نام «لئوناردو» غیرانگلیسی و خارجی است و بهتر است نام اش را به «لنی ویلیامز» تغییر دهد، اما دی كاپریو نپذیرفت و با بازی در فیلم «زندگی بچه» در سال 1993 وارد دنیای سینما شد و در نقش "توبی" در این فیلم خوش درخشید.

وی در همان سال با بازی درخشان در نقش یک معلول ذهنی در فیلم «گیلبرت گرپ چه می خورد؟» در کنار «جانی دپ» قرار گرفت که نامزدی جایزه اسکار را در سن 19 سالگی برای وی به همراه آورد.

«دی كاپریو» در سال 1996 در نقش "رومئو" در نسخه جدید فیلم «رومئو و ژولیت» بازی كرد كه خرس نقره ای بهترین بازیگر جشنواره برلین را برای او به همراه آورد، اما اوج موفقیت و نقطه درخشان کارنامه سینمایی او بازی در فیلم «تایتانیک» (1997) بود که او را تبدیل به فوق ستاره هالیوود کرد.

«تایتانیک» به كارگردانی «جیمز كامرون» نامزد 11 جایزه اسكار بود كه ركورد پرفروش ترین فیلم تاریخ سینمای جهان را تا سال گذشته در اختیار داشت.
پس از موفقیت چشم گیر فیلم «تایتانیک»، او در فیلم «شهرت» وودی آلن بازی كرد و در ادامه نقش آفرینی ضعیفی در فیلم «ساحل» داشت كه نه از نگاه منتقدان و نه از نظر تماشگران راضی کننده بود و با شکست تجاری شدیدی نیز مواجه شد.

در سال 2002 «دی کاپریو» خود را از دنیای پر زرق و برق هالیوود و عکس های کلیشه ای مجلات دور کرد و تمرکزش را بر دو فیلم موفق «اگر می تونی منو بگیر» به کارگردانی «استیون اسپیلبرگ» و «دار و دسته نیویورکی» به کارگردانی «مارتین اسکورسیزی» قرار داد که هر دو فیلم مورد توجه منتقدین قرار گرفتند.

این بازیگر 36 ساله پس از آن در فیلم موفق «هوانورد» مارتین اسكورسیزی که بر اساس زندگی واقعی «هاوارد هیوز»، تاجر معروف آمریکایی ساخته شده بود بازی كرد و برای دومین بار نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد.

«دی کاپرو» در سال 2005 در سومین همكاری خود با اسکورسیزی در فیلم «مردگان» در كنار بازیگران نام داری چون «جک نیکلسون»، «آلک بالدوین» و «مت دمون» حضور یافت.
«دی كاپریو» خارج از دنیای هالیوود، فعالیت های زیادی را برای حفظ منابع طبیعی انجام می دهد و هزینه بخشی از کمک های بیمارستان لس آنجلس که ویژه کودکان سرطانی است را برعهده دارد.

از آخرین نقش آفرینی های او می توان به فیلم های «جزیره شاتر» مارتین اسكورسیزی، «آغاز» كریستوفر نولان، «یك مشت دروغ» ریدلی اسكات، «الماس خونین» (سومین نامزدی جایزه اسكار) و «جاده انقلابی» اشاره كرد.

 

وی سال گذشته در مراسم اكران فیلم «جزیره شاتر» در جشنواره برلین این فیلم را سخت ترین نقش آفرینی دوران بازیگری اش دانست و در تعریف از اسكورسیزی گفت: «واقعا دیوانگی است كه بازیگری فرصت همكاری با مارتین اسكورسیزی را از دست بدهد. امیدوارم بازهم بتوانم در فیلم های بعدی با او همكاری كنم. او احساس عشق به سینما دارد و این حس را در لوكیشن به بازیگران القا می كند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: